Fernando Arrabal cieszy się dość powszechną sławą. U jed­nych sławą złą, u innych dobrą. Jedni, jak np. niektórzy dziennikarze pism zachodnio-niemieckich, odsądzają go od czci i wiary, inni uważają go za wybitnego dramaturga. Nie brak i takich, którzy wzruszają ramionami lub wzdychają: niestety, to siódma woda po kisielu awangardy paryskiej lat minionych. Ale jest to pisarz coraz powszechniej grany w te­atrach. Grany z dużym opóźnieniem, gdyż pierwsze sztuki na­pisał mając lat kilkanaście, jeszcze przed przyjazdem do Fran­cji, gdzie wydał do dnia dzisiejszego siedem tomów dramatów oraz kilka książek nowel i prozy powieściowej, i gdzie jest na­czelnym redaktorem francuskiego czasopisma "Thétre". Arrabal urodził się w roku 1932 w miej­scowości Mellila, na terenie hiszpańskiego Maroka. Jako wyrostek opuszcza rodzinę, udaje się do Madrytu, skąd wyjeżdża do Pa­ryża w 1945 roku. Francuzi odkrywają w nim talent literacki, oraz... gruźlicę