"Czajka" jest chyba naj­trudniejszą sztuką Czechowa. I najważniejszą zarazem. Nie tylko dlatego, że ona pierw­sza przyniosła mu sławę wiel­kiego dramaturga i nie tylko dlatego, że stała się progra­mowym przedstawieniem i pierwszym wielkim zwycię­stwem MCHAT-u. Przede wszytkim dlatego, że jest to programowa sztuka Czecho­wa, zawierająca credo arty­styczne pisarza. Już w pierw­szej scenie dramatu mó­wi młody pisarz Konstanty Trieplew "Potrzebne są nowe formy. Nowe formy są tak po­trzebne, że jeśli ich nie ma, lepiej nic nie robić". Cała sztuka jest wielką dyskusją na temat nowych form w sztuce, zarówno w teorii jak i w praktyce, jest manife­stem nowego teatru XX wie­ku, proklamowanym przez Czechowa u schyłku wieku XIX. Opowieść o losach aktorki Arkadinej jej kochanka pisa­rza Trigorina, jej syna Kon­stantego Trieplewa, początku­jącego dramaturga, zakocha­nego nieszczęśliwie w mło­dziutkiej Ninie Zariecznej marzącej o karierze sceniczn