Myśl, jaką Teatr im. Jaracza w Łodzi przeprowadza w swoim przedstawieniu "Zbójców", streszcza się w sformułowaniu: "Rewolucyjność Schillera nie polegała tylko na odważnych hasłach, po stokroć bardziej postępowe było ukazanie fiaska idei owych sławionych przez epokę "burzy i naporu" samotnych buntowników". Jest to sformuło­wanie, wyjęte z artykułu Ireny Bołtuć-Staszewskiej w programie przedstawienia; ar­tykułu kierownika literackiego Teatru im. Jaracza i autora adaptacji tekstu "Zbójców" dla łódzkiej inscenizacji. Powyższe założe­nie potwierdza się w spektaklu. Dość kon­sekwentnie pod tym właśnie kątem prowa­dzą swe role niektórzy wykonawcy, pod tym kątem - choć mniej konsekwentnie - prze­prowadzone jest opracowanie tekstu, ku ta­kiemu ostatecznemu wnioskowi zmierza re­żyseria. Starano się zatem zagrać "Zbójców" jako potępienie buntu Karola Moora, świa­domie przez poetę dokonane - potępienie niedojrzałej, "zbójeckiej" formy w