Teatr Ludowy w Krakowie: ANTYGONA Sofoklesa. Przekład: Kazimierz Morawski. Reżyseria: Włodzimierz Nurkowski. scenografia: Marek Braun, muzyka: Adam Korzeniowski, choreografia: Tomasz Gołębiowski. Premiera 5 X 1996.

Włodzimierz Nurkowski postanowił wystawić Antygonę zgodnie z wymogami teatru antycznego. Chór siedzi na scenie w rytualnym kręgu, śpiewem komentując wydarzenia. Jak każą starożytni, w nowohuckim przedstawieniu przede wszystkim się śpiewa. Nowoczesna, motoryczna muzyka Adama Korzeniowskiego zamienia monologi bohaterów w melorecytacje kantat. Zamysł to może słuszny, jednak szalenie monotonny w odbiorze. Przed młodymi aktorami stawia zbyt trudne zadanie ujęcia w tej formie tragicznych przeżyć postaci: ani Marta Bizoń (Antygona), ani Roland Nowak (Kreon), ani żaden z wykonawców nie stworzyli zapadającej w pamięć roli .Problemem staje się chyba brak punktu zaczepienia Sofoklesowej tragedii we współczesności. Trzeba prawdziwie odkrywczej interpretacji i porywającego aktorstwa, by sprawa Antygony poruszyła dziś widzów. Inaczej nawet ambitne próby zamienią się w teatralne muzeum z domieszką odrobiny minionej awangardy.