Dwie premiery, "Ptaki" w Teatrze Dramatycznym, oraz nowy film "Zezowa­te szczęście", zdają się wprowadzać nowe pro­pozycje intelektualne do tematu "polskiego anty-heroizmu". Mogło się bowiem wydać, że temat ten, dominujący od przeszło trzech lat w naszym filmie, i rzutujący również na teatr i kabaret ("Bim Bom", itd.), ostatnio wygasa. Wyczer­pywanie się go tłumaczono brakiem przykładów literackich (bo film nasz posłużył się tu tekstami, istniejący­mi już od lat piętnastu, rewidujący­mi postawę patriotyzmu bohater­skiego, głównie w związku z powsta­niem warszawskim; do tematu tego literatura w ciągu ostatnich lat nie dodała nic nowego), znużeniem pu­bliczności odwracającej się od obra­zu wojny, zmianą klimatu zmierzają­cego do stabilizacji, i w związku z tym, przesunięcie się zagadnienia "anty-heroicznego" do szuflady ra­czej archiwalnej. Sądząc jednak z reakcji na "Ptaki" i "Zezowate szczęście", zainteresowa­nie dla akcji obdz