Czy antropologia widowisk jest subdyscypliną, czy też nową perspektywą antropologii kulturowej? - pyta Leszek Kolankiewicz w Kulturze Współczesnej.

Aby przybliżyć się do odpowiedzi na to pytanie, cofnę się do okresu, w którym tworzyły się przesłanki antropologii widowisk - do przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych minionego stulecia. Wybiorę dwie radykalne teorie, wówczas sformułowane: jedną w dziedzinie mikrosocjologii, drugą w dziedzinie antropologii kulturowej. O historycznych instytucjonalno-naukowych związkach socjologii z antropologią nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Były one mocne, w niektórych krajach i okresach nierozerwalne. Dość wspomnieć Emile'a Durkheima i całą francuską szkołę socjologiczną, z najwybitniejszym jej przedstawicielem, Marcelem Maussem, żeby się o tym przekonać: "Elementarne formy życia religijnego. System totemiczny w Australii" Durkheima czy "Szkic o darze. Forma i podstawa wymiany w społeczeństwach archaicznych" Maussa, bodaj najważniejsze prace tych autorów, ukazywały się pod szyldem socjologii, a jednocześnie należą do klasycznych oprac