Teatr jest właściwie ostatnim bastionem utopii i jako taki, jak wydmy i zasłużone a niepotrzebne już dziedziny rzemiosła, być może zasługuje na specjalną ochronę. Trzeba jednak odważnie przyznać, że jest to utopia obnażona - pisze Antonina Grzegorzewska w autorskim orędziu na Międzynarodowy Dzień Teatru.

Śmierć łaciny otworzyła drogę kolejnym upadkom. Atrament zasechł. Śpiew kastratów zamilkł. Kartografia dobiegła kresu - nie ma już białych plam. Alchemia poległa. Sztuka pisania listów zasila poczet martwych dziedzin. Teatr jest następny. Odkąd stał się pierwszym przemądrzałym - umiera. Jego ciało godnie złożą do grobu, w którym spoczywają bachanalia, misteria i miniony świat żywych obrazów. Ludzie z nim związani nie są jeszcze gotowi do pogrzebowych uroczystości. Bronią atrybutów starego panteonu. Są lobbystami swej dziedziny. Jesteśmy świadkami nieuświadomionej reinkarnacji. Serce teatru bije, lecz nie na scenie. Spektakl rozpoczyna się na lotnisku. Zasady rządzące tragedią, spisane w Poetyce Arystotelesa, pozostają aktualne, lecz zmieniły szyld i patronują podniebnej podróży. To w samolocie bowiem, a nie w teatrze mamy ich pełne, satysfakcjonujące zastosowanie. *** Pterodaktyle są starsze niż teatr. Ptaki są st