Kiedy w sierpniu bieżącego roku zmarła nagle Anna Lenartowicz, zatelefonował do mnie Witold Sadowy. Powiedział mi, że ponieważ w latach 80. ubiegłego wieku pracował z nią w Teatrze Rozmaitości, został poproszony o napisanie artykułu pożegnalnego, ale z różnych powodów nie może tego zrobić i prosił, bym go wyręczył. Niestety wtedy także i ja nie mogłem napisać pożegnania, tym bardziej, że nigdy nie miałem okazji pracować z Anną Lenartowicz. Aktorką, reżyserem, a także pełną pasji menedżerką kultury. Dziś, po rozmowie z aktorami Teatru Podaj Dalej, mogę już ją pożegnać - pisze Rafał Dabor.

Anna Lenartowicz urodziła się w Bielsku-Białej 28 lipca 1954 roku. Warszawską PWST ukończyła w roku 1976. Była wychowanką wielu doskonałych pedagogów, m.in. Tadeusza Łomnickiego. Zanim znalazła się w Rozmaitościach, pracowała w teatrach Częstochowy i Szczecina. Jej wielkim powołaniem, obok aktorstwa i reżyserii teatralnej, była także szeroko pojmowana działalność w dziedzinie zwanej animacją i promocją kultury. Współtworzyła przedstawienia impresaryjne, prezentowane zarówno w teatrach, jak i domach kultury (świeckich i parafialnych) jako reżyser i producentka. W ostatnim czasie blisko współpracowała z Teatrem Podaj Dalej, którego działalność koordynowała poprzez prowadzoną przez siebie agencję artystyczną. Ale współpracowała z tym teatrem nie tylko jako menedżerka. Do dziś w różnych częściach Warszawy Teatr Podaj Dalej gra przedstawienie w jej reżyserii, zatytułowane "Kochając Marszałka", poświęcone kobietom w życiu Józefa Pił