To szczególny tekst w dorobku literackim Tadeusza Różewi­cza. Sztukę "Stara kobieta wy­siaduje" opublikował on w 1969 roku. Uchodzi ona za jedno z najbardziej abstrakcyjnych dzieł zmarłego w tym roku dramatopisarza. Metaforyczna for­ma dotyka samego sedna kry­zysu cywilizacji. Czy za rogiem czeka jej zmierzch? Dramat Różewicza doczekał się wielu scenicznych wysta­wień, m.in. autorstwa Filipa Bajona i Marka Fiedora. To, któ­re zobaczymy teraz w Starym Teatrze, to interpretacja doko­nana przez Marcina Liberę. Reżyser sięga po sztukę, w której tytułową starą kobietę pisarz umieścił na śmietnisku - metaforze kryzysu cywilizacji. Kim jest bohaterka śmietniska? - autor nie tłumaczy nam jas­no. Wiemy jednak, że to jej Ró­żewicz powierzył rolę straż­niczki tego, co w człowieku ludzkie - na przekór postępującej dehumanizacji. Może nale­ży w niej też upatrywać posta­ci matki natury? A może ta sta­ra kobieta jest dla dramaturga kimś, kt