Znani ludzie teatru typują najważniejsze wg siebie dramaty ostatniej dekady.
Anna Augustynowicz Wydaje mi się, że dziesięć lat to zbyt krótki czas dla tak szerokiego zjawiska, jakim jest najnowsza polska dramaturgia, żeby móc oddzielić "ziarna od plew". Nie potrafiłam znaleźć żadnych sensownych kryteriów, więc podpisuję się pod wyborami, których dokonałam w tym czasie, konstruując repertuar Teatru Współczesnego. - Olgierd Kajak "Przystanek" (premiera 2000) - Krzysztof Bizio "Porozmawiajmy o życiu i śmierci" (premiera 2001) - Ingmar Villqist "Oskar i Ruth" (premiera 2002) - Krzysztof Bizio "Śmieci" (2004) - Marek Pruchniewski "Łucja i jej dzieci" (2005) - Marek Koterski "Dzień świra" (2007) - Jakub Roszkowski "Morze otwarte" (2009) - Bożena Keff-Umińska "Utwór o Matce i Ojczyźnie" (2010) - Antonina Grzegorzewska "Migrena" (2010) - Magda Fertacz "Białe baloniki" (2010) Ponadto w tym czasie wyreżyserowałam: - Aneta Wróbel "Co się dzieje z modlitwami niegrzecznych dzieci" - Teatr Lalek "Pleciuga" (2000), - Krzyszt