Być może, że skrajnie realistyczny nurt jest czymś świeżym i - w prawdziwym rozumieniu słowa - postępowym we współczesnej sztuce amerykańskiej. Podobno pu­bliczność teatrów Broadway'u pa­sjonuje się dramatami, w których wszystko jest "jak w życiu". A więc: jeśli kran - to leje się z niego wo­da, jeśli odkurzacz - to warczy aż uszy puchną, jeśli zupa na stole - to się z niej dymi. Dla nas ten sposób pojmowania sztuki - t. zw. odbicie rzeczywi­stości - bynajmniej nie jest nowy i nie mamy skłonności wynosić go nad inne. Wiemy również, że Ame­rykanie nie wymyślili go, tylko adaptowali dla swoich potrzeb ze wzorów Stanisławskiego. Mają oni oczywiście pełne prawo robić takie odkrycia, jakie im są przydatne, ale to nie powód, aby z entuzjazmem odkrywać ich nieoryginalne odkry­cia. Takim właśnie odkrywaniem Ame­ryki było wystawienie w teatrze "Wybrzeże" (na scenie gdyńskiej) sztuki Michael'a Gazzo "Kapelusz pełen deszczu". Tytu�