Albert Maltz: "Oto Ameryka". Trzy jednoaktówki: "Najszczęśliwszy człowiek na świecie" (przekład i adaptacja sceniczna Adama Tama), "Szeregowiec Hicks" (przekład Ryszarda Ordyńskiego), "Próba" (przekład i opracowanie sceniczne Adama Tarna). Reżyseria: Stanisława Perzanowska. Dekoracje i kostiumy: Romuald Nowicki. Premiera w Teatrze Domu Wojska Polskiego w Warszawie.

Społeczeństwo polskie znało stosunki amerykańskie w bardzo różnorodnym i po największej części niedostatecznym oświetleniu. Przez wiele lat przed rokiem 1939 burżuazyjna propaganda usiłowała nie bez skutku wmówić Polakom, że Ameryka to kraj milionerów, luksusowych mieszkań, wspaniałych strojów, elektrycznych lodówek i wszelakiego dobrobytu. Ten burżuazyjny "raj" miał sugerować ludziom cierpiącym głód, że w kapitalistycznym ustroju możliwe jest zrobienie "wielkiej kariery" wiodącej od składanego krzesełka pucybuta do wspaniałych apartamentów i luksusowych samochodów wielkiego przedsiębiorcy, króla stali, nafty czy węgla. Aczkolwiek docierały do Polski przedwrześniowej liczne listy od emigrantów, którzy za chlebem wyjechali do tego rzekomego raju i nie znajdując tam pracy, lub pracując w bardzo ciężkich warunkach za marne pieniądze, pisali zupełnie co innego, niż mówiły filmy - to jednak zalew propagandy amerykańskiej robił swoje. Post