O Teatrze Wybrzeża co­raz więcej się mówi, co­raz chętniej pisze o nim prasa stołeczna. Repertuar tej sceny uklada się ambitnie. Tu wystawiono "Makbeta" i "Niepogrzebanych" Sartre'a, przygo­towuje się premierę "Judasza" Rostworowskiego.. Nie przypadkiem więc właś­nie ten teatr zaproszono do sto­licy. Po "Zbrodni i karze" Dostojewskiego, wystawia on tu jeszcze amerykański "Kapelusz pełen deszczu" i "Jonasza i błaz­na" Broszkiewicza. Zestaw jak najbardziej udany, wszystkie trzy spektakle interesujące, choć każdy z nich utrzymamy w zupełnie innym stylu. To bogactwo form jest jed­nym z głównych atutów tej sce­ny. Widać, że teatr czegoś szu­ka, jest młody, żywotny i ma wiele do powiedzenia na róż­ne tematy. Kierownictwo wy­raźnie nie boi się ryzyka, dzię ki czemu wiele osiąga. Tak więc pomysłowa inscenizacja sztuki Broszkiewicza jest debiutem re­żyserskim znanych "Bim-Bomowców" - {#os#864}Cybulskiego{/#} i {#os#6173}Kobieli{/#} n