Aleksander Fredro (1793-1876) uchodzi do dzisiaj za największego polskiego komediopisarza. W młodości był żołnierzem Księstwa Warszawskiego i uczestnikiem wyprawy Napoleona na Rosję. W latach następnych osiadł w rodzinnym majątku Bieńkowa Wisznia i zajął się przede wszystkim działalnością literacką. Najlepsze jego utwory to znaczy "Pan Geldhab", "Mąż i żona", "Dożywocie", "Zemsta", "Śluby Panieńskie", "Pan Jowialski" powstały przed rokiem 1835. Fredro tworzył w okresie romantyzmu, ale nie uległ jego wpływom. Spotkało to się z ostrymi atakami krytyków zwłaszcza Seweryna Goszczyńskiego. Pod wpływem tych ataków Fredro na 18 lat zaniedbał pisanie, a zajmował się działalnością polityczną i społeczną. Był wtedy posłem do Sejmu Stanowego a potem Krajowego w Galicji, a także członkiem wielu towarzystw naukowych. W 1853 roku wrócił do pisania. Ale z komedii, które powstały w drugim okresie jego twórczości, tylko "Wielki człowiek do małyc