Tadeusz Boniecki. Celem mego wystąpienia jest przedstawienie specyfiki pracy i zasobu Archiwum Artystycznego Teatru Wielkiego w Poznaniu jak również poczynienie próby zarysowania sytuacji w archiwistyce teatralnej na podstawie wieloletniej obserwacji pracy archiwów kulturalnych za szczególnym uwzględnieniem dbałości o powstające zasoby.

Bogate i narastające wciąż zbiory Teatru Wielkiego wymagają, aby wszelka powstająca dokumentacja była odpowiednio zaszeregowana do utworzonych grup aktowych. Sposób gromadzenia i przechowywania dokumentacji został opracowany w 1990 roku a utworzone od 1945 roku akta zostały przyporządkowane nowej metodzie. Mam nadzieję, że przedstawiony poniżej sposób przechowywania dokumentacji będzie kolejnym przyczynkiem do dyskusji dokumentalistów-praktyków na temat znalezienia takiego sposobu gromadzenia teatraliów, aby służyć mogły obecnie i w przyszłości badaczom dziejów teatru w naszym kraju. Podstawowym założeniem przy opracowaniu metody składowania i ewidencji dokumentacji teatralnej była nie tylko konieczność zapewnienia sprawnego dostępu do potrzebnych akt, ale przede wszystkim uporządkowanie akt w taki sposób, aby postały jednolite grupy aktowe umożliwiające łatwy przegląd zgromadzonego zasobu. Przy opracowaniu sposobu gromadzenia dokumentacji wykorz