Marchołt" jest/jedną z legend polskiej literatury. Potężna, pisana przez wiele lat, wyda­na w roku 1920 tragedia pozostaje wciąż dziełem właściwie niezna­nym. Przez pięćdziesiąt lat grana była zaledwie cztery razy. Dwie premiery odbyły się przed wojną, już po śmierci autora. Po wojnie wystawił "Marchołta" w Poznaniu Marek Okopiński. Inscenizacja Ludwika René w Teatrze Drama­tycznym jest pierwszą w ogóle sce­niczną prezentacją tragedii Kaspro­wicza w Warszawie. Jak każdy przedmiot legendy, i "Marchołt" jest z pewnością w ja­kiś sposób fascynujący. Są w ogromnym gmaszysku tej tragedii rzeczywiste zarysy gigantycznego opus magnum, zadatki na utwór dramatyczny będący sumą doświad­czeń i przemyśleń całego pokole­nia, jest związane z postacią tytu­łowego bohatera zamierzenie stwo­rzenia osobowości literackiej, która mogłaby stać się jednym z głów­nych symboli w sztuce polskiej dwudziestego wieku. Kasprowicz zakroił swojego "Mar