"Hamlet" w reż. Moniki Pęcikiewicz w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Pisze Paweł Sztarbowski w Opcjach.

Stanisław Wyspiański, rozmyślając o "Hamlecie", potencjał teatru przyszłości widział we wpisanej w ten dramat sferze pośredniej między teatrem a życiem. Przyjazd aktorów ze stolicy i intryga królewicza duńskiego związana z zainscenizowaniem Pułapki na myszy, która miała być czymś "na kształt" morderstwa króla, a jednocześnie zdemaskować Klaudiusza jako zabójcę, nie tylko stały się wyznacznikiem nowej estetyki, ale również opisem sytuacji, w której teatr może wpływać na życie i być zaczynem dyskusji. Marvin Carlson w "The Haunted Stage", przedstawiając teatr jako maszynę pamięci, zwraca uwagę właśnie na scenę z aktorami, dochodząc do wniosku, że teatr zawsze jest czymś "na kształt", a mimo to może realnie wpływać na rzeczywistość, tak jak Hamlet poprzez występ aktorów wpływa na swojego ojczyma. Wydaje się, że cecha ta najbardziej zainspirowała Monikę Pęcikiewicz, która zrealizowała "Hamleta" w Teatrze Polskim we Wrocławiu.