W Teatrze Polskim w Poznaniu grana jest dziś sztuka, która wzbudzi zapewne wielkie zainteresowanie, ale i spore kontrowersje. "Normalne serce" Larry Kramera to współczesna sztuka amerykańska, jedna z najgłośniejszych, jakie w ostatnich dwóch latach wystawiono na Broadwayu. Jej poznańska realizacja jest pierwszą w Polsce i Europie Wschodniej. Sztuka mówi o "dżumie XX wieku", a jednocześnie narusza jakby - na naszym gruncie - pewne obyczajowe tabu, jej akcja toczy się bowiem w środowisku homoseksualistów.

W skrócie rzecz ujmując: dramat Kramera prezentuje wczesny okres epidemii AIDS w USA, między rokiem 1981 a 1984, a więc mniej więcej od momentu opisania i rozpoznania nieznanej dotąd choroby (co jest zasługą amerykańskich lekarzy praktyków, takich jak dr Emma w sztuce Kramera), aż do wyodrębnienia wirusa choroby. Rzecz cała ukazana jest przez pryzmat nowojorskiego środowiska homoseksualistów, a ściślej grona działaczy organizacji gejowskiej walczącej o zaalarmowanie opinii publicznej, o konkretną pomoc i fundusze na badania, jednym słowem - o poważne potraktowanie nie znanej dotąd epidemii. Sztuka odsłania panujące nastroje wewnątrz społeczności gejowskiej, a także ukazuje główne przyczyny "opóźnionej reakcji". Trzeba przyznać, że autor z pasją atakuje winnych. Dostaje się więc administracji waszyngtońskiej, burmistrzowi Nowego Jorku, dostaje się służbom medycznym, środkom masowego przekazu (nade wszystko "New York Times") i społeczeństwu