Warszawski Teatr Dramatyczny, w ra­mach organizacyjnych Teatru Rzeczypospolitej, zawitał do Kielc z najsłynniejszym dzie­łem scenicznym S. Że­romskiego - "Uciekła mi przepióreczka". Czas stosowny z dwóch powodów: dawno nie oglądaliśmy tej sztuki na kieleckiej scenie (od czasu spektaklu wyre­żyserowanego przez An­drzeja Dobrowolskiego, z gościnnymi występa­mi Gustawa Holoubka upłynęło już lat nies­pełna dwadzieścia), po drugie zaś - obchodzi­my uroczyście Rok Że­romskiego. Nic więc dziwnego, że zapowie­dziane występy wzbu­dziły duże zaintereso­wanie kielczan. Nie będę się tu odwoływał do wspaniałej tra­dycji scenicznej tej sztu­ki z jej prapoczątkami z udziałem Jaracza i Osterwy. Nie tylko dla tego, że goście nie wytrzymaliby takiej próby, ale ze względu na coś, co mnie całkowicie zaskoczyło, mianowicie żywy, niemal spontaniczny odbiór młodzie­żowej przeważnie widowni. To był główny, a właściwie jedyny sukces teatru sto