Choć nowatorstwo myśli społecznej Lessinga już zwietrzało, "Emilię Galotti" da się z zainteresowaniem oglądać, bo jest to dobrze napisana sztuka.

O Gottholdzie Ephraimie Lessingu uczą się dziś już tylko germaniści i teatrolodzy. Ten I gruntownie wykształcony pisarz, dramaturg i krytyk literacki był najwybitniejszym przedstawicielem niemieckiego oświecenia i twórcą niemieckiego teatru narodowego. Jego dramaty - "Miss Sara Sampson", "Minna von Barnhelm", "Emilia Galotti" i najgłośniejszy "Natan mędrzec", stanowiły wyłom w dotychczasowej dramaturgii zarówno ze względów formalnych (odejście od wiersza), jak i ideowych. Napisana w 1772 roku "Emilia Galotti" była pierwszą oskarżającą władcę absolutnego tragedią niemiecką, w której bohater mieszczański wystąpił przeciw arystokracji. W okresie "burzy i naporu" niemieckiego preromantyzmu bohaterka tragedii odbierana była jako uosobienie buntu jednostki przeciw tyranii okrutnej i kłamliwej władzy. Sztuka wywarła silny wpływ na Goethego (jego Werter czyta tę tragedię tuż przed samobójczą śmiercią) i Schillera (w tragedii Lessinga widzi się popr