Według Ernesta Sabato tango jest "być może najbar­dziej oryginalnym i godnym uwagi zja­wiskiem jakie wydało Rio de la Plata". O tangu można dyskuto­wać w nieskończoność, bo "kryje ono, jak wszystko to co autentyczne, pewien sekret" - twierdzi Jorges Luis Borges. Jak dotąd, nie ma jednej i ogólnie przyjętej teorii na temat pochodzenia tanga. Większość badaczy uważa, że powstało w wyniku adaptacji kubańskiej ha­banery i afrykańskich synkopo-wanych rytmów candamble, któ­re u schyłku XIX wieku dotarły nad Rio de la Plata w postaci urugwajskiego tanga milonga. Pierwsze "argentyńskie" tan­ga rozpowszechniły się w lokalach o złej reputacji i dlatego przez kilka lat były zakazane. Ten taniec, w którym ciała partnerów miały przylegać do siebie aż do kolan, nie miał wstępu do przyzwoitych domów. Tango zdobyło świat dopiero około 1910 roku. Stało się mod­ne, a do salonów i herbatek to­warzyskich niosło "powiew świata rządzącego się włas