Warszawa wciąż jeszcze, jak myślę, stanowi jeden z ważniejszych ośrodków europejskiego teatru. Potwierdzeniem wyso­kiej rangi naszej stolicy w tej dziedzinie kultury może być przyjęta z dużym zainteresowaniem światowa prapremiera nowej sztuki szwajcarskiego pisarza, Maxa Frischa, którą wystawił Teatr Współczesny. (Rodacy Frischa oglądali na ra­zie jego najnowsze dzieło tylko na małej eksperymentalnej scenie w Lozannie; oficjalna premiera szwajcarska zapo­wiedziana jest na koniec roku). Gościliśmy z tej okazji w War­szawie autora sztuki, najsłyn­niejszego obok Durrenmatta szwajcarskiego pisarza XX wie­ku. Ten prawie już siedemdzie­sięcioletni powieściopisarz i dramaturg zyskał sławę opu­blikowaną w latach pięćdzie­siątych i sześćdziesiątych try­logią powieściową: "Stiller", "Homo Faber" i "Powiedzmy Gantenbein". Powieści, znane również czytelnikom polskim, pokazywały rozmaite uwikłania współczesnego człowieka po­sługując się c