Jeden z bohaterów "Trzech sióstr" Anto­niego Czechowa, Wierszynin, powiada w pewnym momencie, iż chciał­by móc życie, przeżyć dwu­krotnie: raz "na brudno", a dopiero potem "na czysto''. Myśl jest na tyle interesują­ca, że - jak się wydaje - przyświecała Adamowi {#os#835}Hanuszkiewiczowi{/#}, wystawiającemu "Trzy siostry" na scenie Teatru Powszechnego. Odniosłem bowiem wrażanie, iż wszystkie, jawiące się przed naszy­mi oczyma postaci istnieją w życiu "na brudno". Spraw­dzają siebie, przymierzają się do sytuacji w jakich je los postawił, próbują się w nich odnaleźć, swoje postępowanie traktują wariantowo, w nadziei że bieg zdarzeń się po­wtórzy, a wówczas bogatsi doświadczeniem - będą mogli nań wpłynąć w sposób korzystny dla siebie. Tutaj jednak nasuwa się pytanie: korzystny, to znaczy jaki? Wychowany w luksusie ba­ron Tuzenbach - marzy o pra­cy, o której myśl staje się niemal obsesyjna. Andrzej nie miałby nic przec