EN

7.12.1972 Wersja do druku

Żniwo pychy

Miło to powiedzieć, że największe brawa publiczności na Warszawskich Spotkaniach Teatralnych wywołał dotychczas teatr ośrodka niewielkiego i do niedawna nie liczącego się raczej na naszej teatralnej mapie - mianowicie zespół z Bielska-Białej. Tym większa to zasługa, że brawa te otrzymał za inscenizację sztuki antycznej - rzecz w swoim rodzaju bardzo trudną, wymagającą dużego inscenizacyjnego i aktorskiego kunsztu, by utrzymać uwagę współczesnego widza. "Persowie" Ajschylosa mówią o klęsce wyprawy Kserksesa na Ateny, ale mówią też o ludzkich przywarach, dufności we własne siły, pysze wywyższania się nad innych. Ona to spowoduje w ostateczności pogrom wojsk Kserksesa, władcy upojonego swą wielkością i siłą tak dalece, że pociągnął cały naród do zbrodni. Musi go za to spotkać surowa kara, bo "jest Zeus, co myśli nazbyt wyniosłe i nazbyt butne karze, surowy mściciel, groźny sędzia". Toteż armię jego pokona stokrotnie mniejsz

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Żniwo pychy

Źródło:

Materiał nadesłany

Dziennik Ludowy nr 291

Autor:

H. P.

Data:

07.12.1972

Realizacje repertuarowe