O świecie Wirtha i jego ideach, o jego życiu i pracach ukazała się właśnie książka, bardzo piękna i bardzo dostojna. Najpiękniejsze jest w niej jednak krótkie posłowie, w którym Moritz Rinke, jego były student, między innymi pisze takie oto wspaniałe zdanie: "W aspekcie zawodowym nigdy nie rozumiałem profesora Wirtha" - pisze André Mumot w nachtkritik.

5. listopad 2013. ATW. Jego inicjały są takie same jak inicjały kierunku studiów, powołanego przez niego do życia. Był rok 1982, kiedy Andrzej Tadeusz Wirth założył w Gießen Instytut Teatrologii Stosowanej. Z instytucji, którą "wściekły obywatel z gazety FAZ" - Gerhard Stadelmaier bardzo niesprawiedliwie określił "kuźnią nieszczęścia niemieckiego teatru", wyszli, jak wiadomo, twórcy tacy jak Moritz Rinke, René Pollesch, Rimini Protokoll - wszyscy po odbyciu procu naukowej socjalizacji przedstawieniami teatru postdramatycznego, pojęciami takimi jak prakseologia i stereometrycznym myśleniem. Odyseja europejskiego uczonego od państwa do państwa Ale przecież nie chodzi tylko o aspekt zawodowy: "Ucieczka do przodu" to w zasadzie obszerny wywiad, jaki Thomas Irmer przeprowadził z Wirthem, delikatna, bardzo rzeczowa i inteligentna konwersacja o szalenie burzliwych stacjach zadziwiającego życiorysu i odysei klasycznego europejskiego uczonego od państwa do p