"Sen nocy letniej" stanowi ciąg dalszy "teatru Grzegorzewskiego", jednak przedstawienie to odbiega nieco od poetyki ostatnich prac tego twórcy. Owszem, obecne są charakterystyczne znaki jego teatru; niektóre elementy plastyczne, sposób poruszania się aktorów, komponowania scen, odrębna architektura sceny - ale całość staje się, o dziwo, dosyć "realistyczna" (jak na Grzegorzewskiego), mimo że temat skłaniał do wyraźniejszego posłużenia się poetyką snu. Odczuwa się także brak współpracy Stanisława Radwana. To Zygmunt Konieczny skomponował różne motywy muzyczne dla poszczególnych światów sztuki Szekspira. Niemniej - choć muzyki jest sporo - nie współtworzy ona przedstawienia. Jednakże kilka fragmentów śpiewanych brzmi szczególnie pięknie, jak np. kołysanka usypiająca Tytanię, a i rzemieślnicy ateńscy odśpiewują dużą część swego przedstawienia. Muzycy wkraczają na widownię - fanfary, otwierające przedstawienie, rozbrzmiewają z drugie