IONESCO jest jednym z przedstawi­cieli sztuki dramatycznej, którą objęto nazwą "teatru absurdu", ale teatru jego nie cechuje całkowite oderwanie się od rzeczywistości. We wszystkich jego sztukach mamy dwie różne warstwy: drobiazgową ob­serwację realiów obyczajowych i ich satyrę jako protest przeciwko konformistycznej sztampie oraz chęć oderwa­nia się od tego - ucieczka w fantazje. Sam Ionesco wyznał w swych publiko­wanych "Notatkach": "wszystko co jest fantastyczne, jest prawdziwe nie ma nic prawdziwego bez fantazji". Zgodnie z tą tezą fantazja dominuje w jego utworach. "Pieszo w powietrzu" - sztuka wystawiona po raz pierwszy w Paryżu przez Jean Louis Barrault w roku 1963, ukazuje w osobie bohatera pana Beranger (Francuza przebywające­go w Anglii) jak gdyby samego autora. Beranger jest bowiem pisarzem, który przechodzi kryzys swego talentu, a siłę twórczą może mu przywrócić jedynie oderwanie się od ziemi i uniesienie w świat fantazji. To oderwanie