"Niech no tylko zakwitną jabłonie" w reż. Wojciecha Kościelniaka w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Pisze Magda Bałajewicz w Teatraliach.

Trochę na poważnie, a trochę w krzywym zwierciadle. Z lekkim przymrużeniem oka, a jednak śmiejąc się przez łzy i wzruszając przy "Kochankach z ulicy Kamiennej", spoglądamy na świat przedwojennej i powojennej Polski oczami, a raczej sercem i wrażliwością, Agnieszki Osieckiej. Wprowadzeni przez antreprenera jako goście specjalni wieczoru, siedząc wygodnie w fotelach, odbywamy poetycką podróż w przeszłość. Ożywa ona przed naszymi oczami, mieniąc się wszystkimi kolorami tęczy. "Świat nie jest wcale mdły" - sugeruje Osiecka, porywając nas w wir dźwięków i obrazów, w którym nietrudno o zawrót głowy. "Niech no tylko zakwitną jabłonie" to przede wszystkim świetnie napisany scenariusz - mocno ironiczny, przybierający formę humorystycznych scenek, solowych skeczy i grupowych popisów wokalno-tanecznych, sięgający do tradycji wodewilowo-kabaretowej, w którym współdziałają dwie ulubione formy przekazu Osieckiej - tekst poetycki oraz muzyka. Piosen