Dziwne są historie opowiedziane przez Lidię Amejko. Przede wszystkim na pewno nie było przypadkiem, że autorka debiutowała w 1987 opowiadaniem, które miało być jakoby odnalezionym tekstem Borgesa. W ten sposób świadomie wskazywała tradycję, do której będzie się odwoływać. Amejko znana jest przede wszystkim z oryginalnej i cenionej twórczości dramaturgicznej i choć w "Głośnych historiach" odnajdziemy motywy i bo­haterów kojarzonych zapewne z jej sztukami teatralnymi, to debiut książkowy autorki musimy rozpatrywać jako zbiór niezależnych opowiadań o różnych fabułach, ale łączących się w jeden cykl problemowy. Realizm magiczny to termin, który nie jest do końca adekwatny, jeśli mielibyśmy określać charakter tej prozy. Można się nań zgodzić tylko pod tym warunkiem, że wolno nam będzie wprowadzić kilka ingerencji będących rozszerzeniem pojęcia i/lub wyposażeniem go w zupełnie nowe tło znaczeniowe. Czasem jest to np. swoisty realizm ma