Spektakl niezwykłej fantazji i urody, chciałoby się powiedzieć o "Aidzie" Giuseppe Verdiego z warszawskiej premiery w Teatrze Wielkim. I jest to pragnienie w pełni uzasadnione. Warto się przekonać naocznie do jakiego stopnia zbieżne są w przedstawieniu koncepcje scenografa i reżysera, zgodnie zresztą z tym, co podano w programie, inscenizacja jest wspólnym dziełem Andrzeja Majewskiego i Marka Grzesińskiego. Na wieczorze premierowym scenografię kilkakrotnie nagradzano brawami. Reżyserii to nie spotkało, bo jej nie było "widać", ale to również jest powodem do ogromnych pochwał. Wspólnym motywem scenograficzno-inscenizacyjnym powtarzającym się kilkakrotnie w różnych modyfikacjach i cementującym spektakl w jedną całość są "śpiewające sarkofagi" egipskie. Brzmi to może w czytaniu cokolwiek dziwnie i groteskowo, jednakże złote pokrywy mumii faraonów są jakby archetypem naszych wyobrażeń o sztuce starożytnego państwa nad Nilem. Tak mało w sumie