"Nieskończona historia. Oratorium na 30 postaci, chór, orkiestrę i sukę Azę" w reż. Piotra Cieplaka w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Agnieszka Antoniewska w Art&Business.

Nie mają żadnych kompleksów - są tacy, jacy są. I wiedzą, że "takie jest życie". To ich "Nieskończona historia". Czy tak pokazany świat "ludzieńków", rozpięty między śmiercią a narodzinami, który nas bawi, ale ich nie ośmiesza, nie jest przypadkiem również naszym światem? Reżyser Piotr Cieplak kreuje go, wykorzystując nie tylko materię słowa jako przekaźnika czysto werbalnego, które mu wyraźnie nie wystarcza - nie wystarcza, bo nie wyraża wszystkiego do końca i jest tu dla niego mało nośne. Poszerza go więc poprzez zbiorową formę wyrażenia emocji, jaką jest różnorodność dźwięku (śpiew, szmery, imitacja instrumentów, głośne oddechy, itp.). Atutem tego spektaklu jest znakomicie zestrojony muzycznie zespół aktorski, a zarazem indywidualne kreacje (Elizy Borowskiej, Aleksandry Bożek, Elżbiety Kępińskiej, Marii Robaszkiewicz, Olgi Sawickiej, Kariny Seweryn, Katarzyny Marii Zielińskiej, Mariusza Benoit, Cezarego Kosińskiego, Andrze