Przetrwała do naszych czasów le­genda Stanisława Przybyszewskie­go, demona i satanisty, proroka we własnym kraju i symbolu epoki. Nie­wiele natomiast pozostało z jego twór­czości, dziś już zupełnie zapomnianej. Od czasu do czasu podejmowane są próby zapoznania z tą twórczością dzi­siejszej publiczności. Wydano po wojnie pamiętniki, odbyło się kilka premier "Śniegu". Na scenie warszawskiego Te­atru Dramatycznego przedstawił tę sztu­kę Ignacy Gogolewski, a niedawno to samo przedstawienie mogli obejrzeć tele­widzowie całej Polski. I okazało się, że satanistę można oswo­ić. Współczesny dramat rozgrywa się wewnątrz człowieka; to, co wywołuje konflikt dramatyczny, nie przychodzi z zewnątrz, lecz rozgrywa się w duszy. Tak mniej więcej pisał Przybyszewski. Dzisiaj nie jest to prawda odkrywcza, toteż i "Śnieg" w Teatrze Dramatycz­nym został sprowadzony do zwyczaj­nych wymiarów i stal się dramatem nie tyle dusz i przeznaczeń, co dramatem