Premiera "Babel 2" odbyła się niespełna rok po premierze bydgo­skiego spektaklu Mai Kleczewskiej, opartego na tekście Elfriede Jelinek. Trudno więc uniknąć porównania przedstawienia przygotowane­go wraz ze studentami czwartego roku wydziału aktorskiego krakow­skiej PWST z jego poprzednikiem. Porównania, które bez wątpienia wypada korzystnie dla "Babel 2". W "Babel 2" bardziej niż powrotem do tekstu, mamy do czynienia z nowym podejściem do niego. Krakowskie przedstawienie w więk­szości opiera się na fragmentach, które nie weszły do poprzedniego spektaklu, pochodzących z trzeciej części "Babel", zatytułowanej "Peter mówi...". Kleczewska zastosowała tę samą, co poprzednio, metodę dra­maturgiczną: pozwalając aktorom budować poszczególne etiudy na podstawie wybranych przez nich fragmentów, rozbija oryginalny tekst i składa go na nowo. Tworzy otwartą, afabularną konstrukcję, w której słowa Jelinek sąsiadują z zapisami aktorskich improwizacji. Si