ARTHUR MILLER opisywał Amerykę w optyce, jaka mogła zainteresować zaraz po wojnie przede wszyst­kim sceny europejskie. Nieskomplikowane w formie, przejrzyste w przesłaniu sztuki tego autora, ukazujące wewnętrzne konflikty społeczeństwa amerykańskiego, w jakiejś mierze satysfakcjonowały wówczas Europę upokorzoną narastającą zależnością od Ameryki. Pewna egzotyka amerykańskiej obyczajowości i norm społecznych, wedle których "nic nie jesteś wart, jeśli nie sprzedajesz" - przesłania­ła ogólne ubóstwo myślowe i artystyczne tych sztuk. Zbyt prostych, zbyt akuratnie skrojonych pod określoną z góry tezę. Dramatom Millera brak spontaniczności, autentyzmu, rysów indywidualnych, są typowym produktem pisarstwa nastawionego na doraźny efekt. I Mil­ler zdobył niebywały poklask emisją - jak sam twierdził - paru nienowych prawd, o codziennych kłopotach starego dokera, komiwo­jażera, handlarza bronią, o wielkiej amerykańskiej kompromitacji, czyli d