Ci, którzy w spektaklu "Śmierć i dziewczyna" widzieli seksualne rozpasanie muszą być uzależnieni od pokus i opętani lękiem przed życiem - pisze Agata Saraczyńska w Gazecie Wyborczej - Wrocław.

Po spektaklu "Śmierć i dziewczyna" można powiedzieć jedno: Teatr triumfuje, bo udowadnia, że ma jeszcze coś do powiedzenia. Przy tym okazało się, że w XXI wieku seks nieustannie ma moc marketingową, skoro skłonił do przyjścia do teatru tych, którzy w nim zazwyczaj nie bywają. Jednocześnie to telewizyjne stereotypy opanowały masową wyobraźnię podszeptując jej wizje świata z piekła rodem. Wymowne jest, że pod wrocławskim Teatrem Polskim po jednej stronie, ramię w ramię, stanęli rycerze Maryi i wszechpolscy faszyści, ci, którzy wiedzą lepiej, i za wszelką cenę chcą zbawić świat niszcząc wszystko co nie pasuje do ich koncepcji. Słowem i czynem. Obrońcy wiary i porządku, dający sobie prawo by sądzić i szerzyć sprawiedliwość. Takich emocji wokół teatru nie było od dawna, ale niestety nie były to emocje wokół sztuki. "Śmierć i Dziewczyna" zapisze się w historii teatru nie jako skandal obyczajowy, lecz współczesny moralitet (Jel