Pierwszy raz byłem w tym teatrze latem ubiegłego roku, znając wtedy z grubsza jego półtoraroczną historię, a tak­że trochę rozbawiony inten­sywną reklamą, zaczynającą się już na stacji kolejowej i to­warzyszącą przechodniom w ważniejszych punktach Zako­panego. "Witkacy-Autoparodia" - widowisko zesta­wione przez leadera zespołu absolwentów krakowskiej PWST, Andrzeja {#os#3574}Dziuka{/#} z tek­stów "Redemptoarów", "Ne­gatywu szkicu", "Romansu schizofrenika" i listów patrona teatru, a także "Benefis" - napisany przez Dziuka mo­nodram o Irenie Solskiej, po­zostawiły mi uczucia miesza­ne, choć w sumie dobre, li­znąłem, że aktorzy mają skłon­ność do szarży, że ich gra w scenach ułożona jest na spo­sób nieco szkolny, że autoro­wi scenariuszy brakuje finezji dramaturgicznej, przez co są one zbyt schematyczne i z gruba ciosane - wprawki to raczej. Krótko mówiąc, że te­atr stawia pierwsze kroki i może albo ewoluować, pod­nosząc so