"Ojciec matka tunel strachu" Martina Hecmannsa w reż. Wojtka Klemma w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Pisze Profesorowa z Wilczej w portalu Teatr dla Was.

W sztuce zawsze najbardziej uroczo jest wtedy, kiedy jest ona dziełem rodzinnym. Znamy trochę takich przypadków i choć najczęściej są to projekty muzyczne, to i na scenie zdarzają się od czasu do czasu. I zwykle gwarantują sukces frekwencyjny, bo widz jest przecież ciekawy, jak to rodzina będzie udawała nie-rodzinę albo swingowała swoje perypetie. Albo udawała, że swinguje. No i właśnie tutaj mamy do czynienia z takim uroczym spektaklem. Grają tata (Jan Peszek), syn (Błażej Peszek) i żona syna (Katarzyna Krzanowska). Ale oczywiście trzeba było dokonać pewnego przesunięcia, odwrócenia... Zatem w sztuce "Matka ojciec tunel strachu" tata jest synem swojego syna i jego żony. Naprawdę lubię spektakle Klemma - podoba mi się myślenie o ruchu scenicznym w kategorii partytury, która jest jednym z głównych środków wyrazu emocji postaci - najczęściej emocji będącej metaforą zagubienia w świecie. Jednak nie mogę uwolnić się od poczucia, że w kr