"Panuje spokój. Wszystkie elementy buntownicze - zaaresztowane. Parlament także został zaaresztowany. Poza tym sfery wojskowe i cywilne także obłożone zostały bezwzględnym aresztem, a szerokie koła ludności też siedzą" - informuje Króla-tyrana jego Kanclerz w sztuce Witolda Gombrowicza "Ślub".

Sztuka ta zaprezentowana została warszawskiej publiczności przez Teatr Rzeczypospolitej, a spektakl przywiózł Teatr Wybrzeże z Gdańska. Realizatorzy "Ślubu" są grupą artystów współpracujących ze sobą od lat: Ryszard Major, - reżyser, Jan Banucha - scenograf i Andrzej Stawiński - kompozytor. "Ślub" zrealizowany jest w konwencji logiki snu (zgodnie zresztą z ideą utworu Gombrowicza). Oto główny bohater, Henryk ma sen, a zarazem świadomość owego snu. Jawi, mu się, żołnierzowi na obczyźnie podczas II wojny światowej, powrót do domu rodzinnego w Polsce. "Syn wrócił do rodzinnego domu, ale dom nie jest już domem, a syn synem. Kto więc do czego wrócił? - zastanawia się Henryk. Dom niejako przemienił się w karczmę, rodzice w karczmarzy, a narzeczona Mania w karczemną dziewkę. Karczma pełni różne umowne role. Raz jest zajazdem, innym razem dziedzińcem, by za chwilę stać się wielką salą balową w zamku królewskim. Podobnie zresztą jak z umo