"Ślub" Witold Gombrowicz w reż. Anny Augustynowicz Koprodukcja Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu i Teatru Współczesnego w Szczecinie na Festiwalu Boska Komedia w Krakowie. Pisze Fanny Kaplan na swoim profilu FB.

Anna Augustynowicz przyzwyczaiła widzów do swojej estetyki, do precyzji inscenizacji, ascezy środków i koronkowej roboty w warstwie pracy reżyserki z aktorami. Tak jest i tym razem, jednak to, co mogło irytować w dość niedawnym wystawieniu "Edwarda II" Marlowe'a, czyli oszczędność działań teatralnych i skupienie na tekście (choć w "Edwardzie II" dodatkowo powierzenie głównej roli Janowi Peszkowi uważam za błąd obsadowy), w "Ślubie" staje się zabiegiem, który wydobywa z tekstu Gombrowicza dość zaskakujące sensy. Scenografia Marka Brauna jest jak zawsze sprowadzona do niezbędnego minimum. Wielki stół, kilka krzeseł, zaledwie parę rekwizytów, konfesjonał, schody donikąd i wisząca nad sceną pojedyncza czerwona żarówka. W takim otoczeniu odgrywa się dramat Henryka - ni to powracającego w rodzinne strony żołnierza, ni to oniryczny sen snuty podczas wojny. Role - rewelacja! Dotyczy to każdego z osobna. Ignacy (Grzegorz Młudzik) jest czułym,