W roku 1976 wyszła w Polsce książka wybitnego histo­ryka radzieckiego Natana Ejdelmana "Łunin - adiutant Wielkiego Księcia Konstantego". Wzbudziła wielkie za­interesowanie nie tylko ze względu na niezwykłą postać bohatera, dekabrysty, który znaczną część swego życia spędził na syberyjskim zesłaniu, gdzie zmarł, lecz także ze względu na jego powiązania z Polską. Łunin spędził w Warszawie kilka najpiękniejszych lat swego tragicznego życia, tu się zakochał w Polce, w pięk­nej Natalii Potockiej, której nie zapomniał do końca życia. Na zesłaniu pisze też swoje rozważania na temat Polski p.t. "Pogląd na sprawy pol­skie". Sztukę o Łuninie napisał Edward Radziński. Wykorzy­stał zapewne materiały za­warte w pracy Ejdelmana i inne, dostępne mu źródła. Nadał tej opowieści zwarty kształt dramatyczny. Akcja rozgrywa się w ciągu nocy poprzedzającej śmierć Łunina. Źródła nie przekazują pewnych danych na temat jego zgonu. Wiadomo t