"Spowiedź w drewnie" w reż. Waldemara Wilhelma w Teatrze Logos w Łodzi. Pisze Justyna Kozłowska w Teatrze.

Bez drewnianych figurek nie sposób tego grać. Rzeźby są tu osią akcji, głównymi bohaterami. Aktorzy, ubrani w zwykle, codzienne stroje, nie animują ich - jedynie trzymają je w ręku, tak, byśmy wiedzieli, kto jest Frasobliwym, kto świętą Barbarą, a kto Matką Boską. Grają tu aktorzy, wszelkie interakcje w spektaklu odbywają się między nimi, nie między rzeźbami. Proste, wiejskie figurki, podążające za "swoimi aktorami", tworzą jedynie płaszczyznę symboliczną dla filozoficznej rozprawy o sensie uprawiania sztuki, która nigdy nie przyniesie artyście pełnego zadowolenia, oraz o odpowiedzialności twórcy za swe dzieło. "Spowiedź w drewnie" to przedstawienie jubileuszowe Teatru Logos, obchodzącego w listopadzie swe dwudziestolecie. W sobotni wieczór ulica, przy której mieści się ów teatr - w centrum Łodzi, niedaleko Piotrkowskiej - jest pusta, pozbawiona wielkomiejskiego życia, jakby lekko meliniarska i zdziczała. Za jedną z bram mieści się ce