W prapremierowej insceniza­cji "Kartoteki", przygoto­wanej przed blisko trzy­dziestu laty na scenie Teatru Dramatycznego, jednym z waż­niejszych elementów scenografii Jana Kosińskiego - prócz, rzecz jasna, łóżka, w którym spoczy­wał Bohater - był płot, zwy­kły, drewniany płot, jakich za­pewne wiele stało wówczas na ulicach Warszawy, okalających liczne place budowy. Bądź co bądź był to rok 1960. Płoty te - niektórzy z czytelników zapew­ne pamiętają - oklejało się pla­katami, by nie szpeciły widoku (być może dzięki temu właśnie tak nam wówczas rozkwitła "pol­aka szkoła" plakatu); tak postą­pił też Kosiński ze swym płotem ustawionym na scenie Drama­tycznego. Na starych zdjęciach z prapremiery widzimy więc Bohatera (grali go na zmianą Józef Para i niedawno zmarły Ludwik Pak) na tle plakatów reklamujących obchody ,,Roku Słowackiego", odczyt w Stowarzyszeniu Ateistów i Wolnomyślicieli, nowy film z Elizabeth Taylor oraz najświe�