Na inaugurację nowej dyrekcji artystycznej w Centrum Sztuki Studio po opuszczeniu go przez Józefa Szajnę wypadło poczekać kilka miesięcy. 19 grudnia 1982 nowy kierownik artystyczny STUDIA, Jerzy Grzegorzewski zaprezentował Warszawie długo opracowywany i głośny już w trakcie prób spektakl "Parawanów" Jeana Geneta. Prapremierowy w Polsce - w 22 lata po napisaniu sztuki, w 21 lat po jej prapremierze światowej (zachodnioberliński Schlosspark-Theater) i w 16 lat po ojczystej francuskiej (zespół Renauld-Barrault w reżyserii Rogera Blin).

Na prapremierę stawił się kto mógł, wszyscy byli ciekawi, wszyscy - czegoś oczekiwali, czegoś wielkiego i wszystkim "wypadało" tam być. Przedstawienie przyjęto chłodno (większość) i niezwykle żywo, niemal jak objawienie (mniejszość). Wszyscy uznali, że interesująca to impreza, że ogromna praca, że pomysł, że na pewno "coś innego niż gdziekolwiek indziej". Estetyka Grzegorzewskiego podziałała jak bariera. Jedni chwalili spektakl za to, że taką ma piękną i nietypową formę mimo zwietrzałych i nieodkrywczych treści, inni krępowali się wybrzydzać na formę, która im treść, dosyć prostą w istocie, zaciemniała. Ta estetyka przecież stanowiła wyróżnik, ona pierwsza określała spektakl, wyodrębniała go z powodzi innych, podobnych sobie. Estetyka Grzegorzewskiego - język znaków teatralnych operujący skojarzeniem intelektualnym bardzo literackiej proweniencji, plastyką bardzo konkretną, kostiumem ilustracyjnym, semantycznym, dekoracjami,