Premiera "Biesów", która odbyła się w maju ubiegłe­go roku, stała się w krako­wskim życiu teatralnym wy­darzeniem ogromnym. Zaraz po premierze poszła w miasto fama, że spektakl znakomity, że niezwykły, że dawno nie mieliśmy czegoś podobnego na naszych scenach. Sama mia­łam okazję obejrzenia jedne­go z pierwszych przedstawień; zrobiło na mnie wielkie wra­żenie. Nie przypuszczałam wtedy jeszcze, że przez sześć niezapomnianych, teatralnych wieczorów będę miała okazję przeżywania (bo przeżywa się ten spektakl za każdym ra­zem tak samo) wraz z zespo­łem Teatru Starego niepew­ności, obaw i olbrzymiej ulgi, gdy po ostatnich słowach wy­powiadanych przez Tadeusza {#os#1073}Malaka{/#} na sali wybuchały o­wacyjne brawa. Teatr Stary zaproszony zo­stał do Londynu przez Petera Daubeny'ego - dyrektora jedne­go z najpoważniejszych, o ile nie najpoważniejszego świato­wego festiwalu teatralnego - World Theatre Season. Fe­stiwalu, na który przyje�