W tym roku cały kulturalny świat święcić będzie 250-lecie urodzin Wolfganga Amadeusza Mozarta, a wszystkie bodaj liczące się muzyczne placówki rozbrzmiewać będą jego dziełami. Nic dziwnego, skoro chodzi tu o jednego z największych geniuszy w dziejach europejskiej sztuki - piszą w Trybunie Teresa Grabowska i Józef Kański.

Historia notuje bowiem nazwiska wielu kompozytorów, którzy działalność swoją rozpoczynali już we wczesnym dzieciństwie, lecz pośród tych wszystkich cudownych dzieci Mozart był bezsprzecznie największym fenomenem. Już jako sześcioletni chłopiec skomponował koncert fortepianowy i był w stanie wystąpić jako pianista przed samą cesarzową Marią Teresą; mając lat osiem napisał pierwszą swoją symfonię, a w wieku lat dwunastu był już autorem pierwszej opery. Nie wiadomo też, co bardziej podziwiać, czy niezwykłą wszechstronność twórczego talentu Mozarta, czy fantastyczną wręcz łatwość i bujność jego inwencji W każdym bowiem gatunku muzyki pozostawił on dzieła o wielkiej wartości, a ich liczba zdumiewa tym bardziej, jeśli weźmiemy pod uwagę, iż dane mu było żyć zaledwie 35 lat. Wystarczy wymienić blisko trzydzieści oper i innych dzieł scenicznych, ponad czterdzieści symfonii, pięćdziesiąt z górą koncertów na różne instrumenty,