3 grudnia 1919 r. urodził się w Warszawie Władysław Skoraczewski - harcerz "Szarych Szeregów", żołnierz AK, powstaniec warszawski, śpiewak operowy, twórca i wieloletni kierownik Centralnego Zespołu Artystycznego Związku Harcerstwa Polskiego.

Do harcerstwa wstąpił - jako dziewięciolatek - w 1926 r. W 1938 r., uzyskał stopień podharcmistrza. W tym samym roku rozpoczął edukację wokalną u prof. Grzegorza Orłowa. Mimo że wybuch wojny przerwał jego studia prawnicze w Uniwersytecie Warszawskim, to nauka śpiewu trwała przez cały okres wojny; również podczas okupacji zaczął studiować dyrygenturę chóralną u księdza Wacława Gieburowa. Nauka, połączona z praktyką dyrygencką trwała trzy lata, podczas których Skoraczewski śpiewał także basowe partie solowe w chórze kościoła pw. Wszystkich Świętych przy placu Grzybowskim. Po aresztowaniu przez gestapo dyrygenta chóru Mieczysława Dobrowolskiego, Skoraczewski przejął kierownictwo 12-osobowego zespołu i prowadził go do wybuchu Powstania Warszawskiego. Razem z kolegami z chóru walczył w powstaniu - po kapitulacji ukrywał się we wsi Zagość na Kielecczyźnie. W lipcu 1945 r. Skoraczewski wrócił do zburzonej stolicy, aby włączyć się