Warszawa. Wicepremier Gliński złożył życzenia urodzinowe Ryszardowi Karczykowskiemu

Z okazji osiemdziesiątych urodzin proszę przyjąć najserdeczniejsze powinszowania oraz słowa uznania wobec artystycznego dorobku, znacząco ubogacającego narodową kulturę i sztukę - napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński w liście do Ryszarda Karczykowskiego.

Szef resortu kultury przypomniał, że "po ukończeniu edukacji w rodzinnym Tczewie, którego jest Pan Honorowym Obywatelem, planował Pan studiować w Akademii Medycznej, a także rozwijać dodatkowo swoje zamiłowania techniczne". "To jednak zdany egzamin do Uczelni Muzycznej w Gdańsku zaważył na Pana dalszym, zawodowym życiu i wspaniałej karierze" - zaznaczył Gliński.

"Początek Pana muzycznej drogi, prowadzącej na szczyty sukcesu, to śpiew w szkolnych chórach, w Zespole Chóru Opery Bałtyckiej w Gdańsku, w zespole reprezentacyjnym Wojska Polskiego w Warszawie oraz nauka wokalnego warsztatu u Haliny Mickiewiczówny" - czytamy w liście. Szef MKiDN przypomniał, że po ukończeniu studiów, po pierwszych solowych sukcesach w Teatrze Muzycznym w Szczecinie, Karczykowski podjął naukę na Wydziale reżyserii muzycznej w Berlinie, by w niedługim czasie rozpocząć współpracę z legendarnymi scenami, jako ceniony solista takich teatrów jak Landestheater w Dessau, opery w Lipsku, Dreźnie, słynnej londyńskiej Covent Garden, operach wiedeńskich i Deutsche Oper w Berlinie.

"Pańskie zapamiętane role Księcia Mantui w Rigoletcie Verdiego i Kamila de Rossillon w operetce Wesoła wdówka Lehára zwracały uwagę opiniotwórczych magazynów Die Bühne i Opernwelt, rozpisujących się o walorach wokalnych warunków i aktorskiego talentu. Występując w partii Jontka w Zurychu, gdzie przedstawiono po raz pierwszy koncertowe wystawienie Halki Moniuszki oraz w Stuttgarcie w prawykonaniu Polskiego Requiem Pendereckiego, stawał się Pan najlepszym ambasadorem polskiej sztuki wysokiej w Europie Zachodniej" - podkreślił w liście szef resortu kultury. "Koronne tenorowe partie w Traviacie, Zemście nietoperza, Balu maskowym, Falstaffie, szybko przyniosły Panu zasłużoną sławę" - wskazał.

Gliński w liście zwrócił także uwagę, że polska publiczność podziwiała kunszt kreacji Karczykowskiego na deskach warszawskiego Teatru Wielkiego, "w którym też dzięki Panu wystawiono spektakl dla dzieci osnuty na libretcie dzieła Mozarta +W krainie Czarodziejskiego fletu+". Szef MKiDN wskazał także, że "od tamtych sukcesów Pana nadzwyczajna wszechstronność, wytrawne umiejętności, elegancja i kultura śpiewu urzekała melomanów w repertuarze operowym, operetkowym, oratoryjnym oraz pieśniach".

Szef resortu kultury zaznaczył także, że swoim udziałem, jak też wykonawczą maestrią, jubilat uświetnił liczne światowe muzykalia, nagrywając dla rozgłośni radiowych, telewizyjnych oraz renomowanych wytwórni, jak Decca, ORF, RAI, ZDF, z najlepszymi orkiestrami, pod batutą największych dyrygentów tej miary co Władimir Aszkenazi, Antoni Wit, Antal Doráti, Sir Colin Davis.

Wskazał również, że "z jednakim sukcesem dzielił się Pan tajnikami zawodu śpiewaczego z adeptami sztuki wokalnej jako profesor śpiewu w Akademii Muzycznej w Krakowie i Warszawie". "Z wielką eksperiencją przekazuje Pan niuanse profesji estradowej w ramach międzynarodowych, mistrzowskich kursów i dba o najwyższy poziom głosowego rzemiosła jako szanowany juror pierwszoplanowych konkursów wokalnych" - czytamy w liście.

Gliński podkreślił także, że "ogrom zdobywanych latami scenicznych doświadczeń pozwalał Panu z powodzeniem godzić pracę solisty z funkcją dyrektora artystycznego Opery Krakowskiej, a następnie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie".

Zaznaczył, że dowodami poważania na arenie międzynarodowej jest prestiżowy zawodowy tytuł Kammersängera, "doktora honoris causa" London Institute for Applied Research, odznaczenie Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Dobitnym wyrazem wdzięczności za szczególne zasługi w służbie państwu, społeczeństwu i kulturze polskiej jest odznaczanie Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości oraz Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

"Przywołując słowa: Muzyka dostarcza przyjemności, bez której natura ludzka nie może się obejść dziękuję za Pańskie ważkie dzieło i chylę czoła przed Pana nieprzeciętnymi dokonaniami" - napisał Gliński. "Z okazji jubileuszu życzę jak najwięcej zdrowia, satysfakcji płynącej z twórczych pasji oraz podejmowanych wyzwań, a także realizacji zamierzeń i niegasnącej pogody ducha" - podsumował.

Ryszard Karczykowski urodził się 6 kwietnia 1942 r. w Tczewie. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku u Haliny Mickiewiczówny. W 1977 r. ukończył reżyserię muzyczną w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie. W trakcie kariery śpiewaka pracował jako solista Teatru Muzycznego w Szczecinie (1965-1969), Landestheater w Dessau (1969-1974), opery w Lipsku (1974-1976), opery w Dreźnie (1977), Covent Garden w Londynie (od 1977), opery we Frankfurcie nad Menem (od 1977), Staatsoper oraz Volksoper w Wiedniu (od 1979), a także Deutsche Oper w Berlinie (od 1980). W 1998 r. z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych.

W karierze Karczykowskiego przełomowe okazały się występy w partiach tenorowych – w operze Giuseppe Verdiego "Traviata" na Festiwalu Aix-en-Provence w 1976 r., a później w roli Alfreda w premierze "Zemsty nietoperza" Johanna Straussa (obok Kiri Te Kanawy i Hermanna Preya pod dyrekcją Zubina Mehty) w Covent Garden w 1977 r., które otworzyły mu drogę do najważniejszych teatrów i największych sal koncertowych świata.

Na stronie MKiDN przypomniano, że w trakcie imponującej kariery występował wraz z najwybitniejszymi solistami, m.in. z Ileaną Cotrubas, Agnes Baltsa, Sylvią Sass, Placido Domingo. Wielkie uznanie polskiej i międzynarodowej publiczności zdobywał śpiewając koronne partie tenorowe w spektaklach: "Cosi fan tutte", "Czarodziejski flet", "Uprowadzenie z seraju Mozarta", "Onieginie" Czajkowskiego, "Łucji z Lamermooru", "Napoju Miłosnym", "Cyganerii", "Gianni Schicchi", "Tosce", "Zemście nietoperza", "Arabelli" Straussa, "Balu maskowym", "Falstaffie", operach "Rigoletto" i "Traviata" oraz dziełach Haydna, Rossiniego, Moniuszki, Smetany, Offenbacha, jak i twórców współczesnych: Prokofiewa, Schoenberga, Berga i Szostakowicza.

Karczykowski ma w swoim dossier wiele nagrań dla renomowanych wytwórni takich jak: Decca, Denona, Camerata, ZDF, a także dla Polskich Nagrań i dla telewizji. Występował pod batutą wybitnych dyrygentów, m.in. Antala Doratiego, Bernarda Haitinka, Władimira Aszkenaziego, Antoniego Wita, Sir Colina Davisa.

W latach 2003-2006 piastował funkcję dyrektora artystycznego Opery Krakowskiej, a od 2006 do 2008 roku - Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Był profesorem na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi kursy mistrzowskie w Europie i w Japonii oraz zasiada w jury międzynarodowych konkursów wokalnych. Z powodzeniem zajmuje się również reżyserią muzyczną.

Jest honorowym obywatelem rodzinnego Tczewa, w którym od 27 lutego 2016 r. sala widowiskowa w Centrum Kultury i Sztuki jest nazwana jego imieniem.

W dowód uznania za granicą Ryszard Karczykowski w 1980 r. otrzymał prestiżowy, zawodowy tytuł "Kammersänger", w 1992 r. - tytuł doktora honoris causa London Institute for Applied Research. W 2002 r. został odznaczony Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, przyznanym przez prezydenta Johannesa Raua. W dowód uznania znaczących zasług i wkładu w rozwój kultury polskiej został odznaczony także Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2011) oraz Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości (2018).