Hana Umeda w „Rapeflower” odważnie mówi o przemocy seksualnej, Filip Springer zabierze nas na spacer w szarą godzinę, w ogrodzie otworzy się kiosk z kawą i aż siedem zespołów zagra na dwóch koncertach (m.in. z okazji 10. urodzin Pointless Geometry). Komuna Warszawa zaprasza w marcu.
fot. Pat Mic
TEATR / TANIEC
RAPEFLOWER, reż. Hana Umeda
sobota, 15.03.2025, godz. 19.00 + spotkanie
niedziela, 16.03.2025, godz. 19.00 • English subtitles
Kobieta odwrócona tyłem. W podniesionej ręce trzyma mikrofon, skierowany dołem na jej ramię. Na jej plecach jest wyświetlony obraz - portret kobiety z odsłoniętą piersią, patrzącej w górę. Niebieskie tło, w lewo nad kobietą kawałek obrazu z projektora - naga pierś.
KUP BILET
„Jak uczciwie mówić o gwałcie? Jak umiejscowić własne doświadczenie pomiędzy tabuizacją a pornografizacją? RAPEFLOWER to śledztwo przeprowadzane na terenie własnego ciała. To doświadczenie przemocy seksualnej – zarówno własne, odziedziczone i wyuczone — przeplata się ze strategiami obronnymi i strategiami przetrwania. Jest czymś cielesnym, a nie dyskursywnym. To także opowieść o gwałcie rozumianym jako stan, a nie tylko pojedyncze zdarzenie.
Lukrecja z rzymskiej legendy po doświadczeniu gwałtu przez Sekstusa Tarkwiniusza popełnia samobójstwo, stając się w ten sposób na wieki przykładem kobiecej cnoty, choć dziś jej śmierć można by interpretować jako konsekwencję PTSD. Jednak Artemisia Gentieleschi, barokowa malarka, która wielokrotnie przedstawiała Lukrecję w swoich obrazach, przepracowała własną traumę gwałtu właśnie poprzez twórczość artystyczną, stając się jedną z pierwszych uznanych malarek w europejskiej historii sztuki. Czy scena, na której wystawiam na widok publiczny swoje zgwałcone ciało i zabieram głos we własnym imieniu, jednocześnie ucieleśniając doświadczenia przemocy seksualnej pokoleń tancerek, może stać się przestrzenią emancypacji i uzdrowienia?”
koncepcja, reżyseria, choreografia, tekst, performance: Hana Umeda
dramaturgia, współpraca nad tekstem: Weronika Murek
wideo: Martyna Miller
muzyka: Olga Mysłowska
reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
współpraca przy spektaklu/Outside eye: Joanna Nuckowska
produkcja: Olga Kozińska
matronat: Fundacja Feminoteka
Czas trwania: około 45 minut.
Po pokazie 15.03 zapraszamy razem z Fundacją Feminoteka na spotkanie z udziałem Hany Umedy, psychotraumatolożki Katarzyny Nowakowskiej i kulturoznawczyni Joanny Gzyry-Iskandar, rzeczniczki Feminoteki.
Porozmawiamy o odwadze przełamywania tabu i otwartego mówienia o przemocy, a także o poczuciu bezpieczeństwa kobiet w Polsce i zmianie definicji gwałtu w polskim prawie, w której został uwzględniony „brak zgody”. Dlaczego ta zmiana ma znaczenie? Spotkanie poprowadzi Agnieszka Berlińska.
Hana Umeda – performerka, reżyserka, tancerka, absolwentka kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej UW, uczennica mistrzyni Hanasaki Tokijyo, głowy szkoły Hanasaki-ryu w Tokio, natori w szkole jiutamai Hanasaki-ryu. Ukończyła Universität der Künste Berlin (UdK). W 2020 jako tancerka jiutamai Hanasaki-ryu przyjęła imię Sada Hanasaki. Jej prace i działania performatywne były również prezentowane w Cerulean Tower Noh Gakudo w Tokio, Zero Base w Tokio, Kunstbanken w Hamar (Norwegia) oraz na festiwalu IDFA w Amsterdamie.
ARCHITEKTURA / SPACER / KAWA / MUZYKA
NAJLEPSZE MIEJSCE. Architektoniczna wiosna w Teatrze Komuna Warszawa
sobota, 22.03.2025, godz. 16.00-20.00
WSTĘP WOLNY
Gotowi na wiosnę? To zapraszamy na spacer i do ogrodu.
O 16.00 pijemy pierwszą kawę na otwarciu „Ogrodu – kiosku z kawą"
O 17.00 idziemy z Filipem Springerem na spacer po okolicy, żeby zobaczyć, jak wygląda miasto w szarej godzinie.
Szara godzina – czas przejścia. Jak pisze w swojej książce Filip Springer – "Moment na milczenie albo przyciszone rozmowy o sprawach, które nie są sprawami ani dnia, ani nocy. Chwila na bycie ze sobą. Czas bezproduktywny. Trzecia pora dnia."
O 18.00 z minutami duet Super2 [Laszuk/Rączkowski] wykona koncert na budynek i muzykę.
O 19.00 daisy cutter zagra set didżejski w ogrodzie
Przez cały czas dostępna będzie instalacja przygotowana przez pracownię Macieja Siudy, autora projektu rewitalizacji budynku, który jest siedzibą Teatru Komuna Warszawa. To świetny przykład powojennego modernizmu, który po latach zaniedbań i straconych bezpowrotnie obiektów, staje się wizytówką Warszawy. Zrewitalizowany ostatnio budynek Cepelii już jest ikoną zmiany w podejściu do architektury: doceniać, nie burzyć. Kilkaset metrów od flagowego salonu Empiku znajduje się nie mniej udane, za to o wiele bardziej okazałe założenie architektoniczno-urbanistyczne z tego samego okresu – modernistyczne budynki dwóch szkół przy ul. Emilii Plater 29-31. Jeden z nich zajmuje Teatr Komuna Warszawa.
Od kilku lat z powodzeniem ożywiamy tę przestrzeń. Mimo skromnego budżetu każdego roku odbywa się tu około 200 wydarzeń. Spektakle, koncerty, pokazy kina letniego, wystawy, imprezy sąsiedzkie odwiedzają tysiące osób zainteresowanych kulturą i ambitną młodą sztuką. Potencjał miejsca pokazuje projekt „Kwartału społeczno-kulturalnego Emilii Plater 29-31”, za który Teatr Komuna Warszawa zdobył Nagrodę Mieszkańców w X. edycji Konkursu Architektonicznego Prezydenta m.st. Warszawy.
Idea utworzenia „Kwartału” wpisuje się w najważniejszy obecnie trend architektury światowej, który zakłada większą troskę o już istniejące budynki niż nacisk na ich wyburzanie i stawianie nowych. Warszawa chwali się udaną przebudową Browarów Warszawskich czy Fabryki Norblina. „Kwartał społeczno-kulturalny Emilii Plater 29-31” powinien stać się równie ważnym punktem na mapie nowej-starej warszawskiej architektury. Aby tak się stało, potrzebna jest decyzja polityczna. Póki co, władze Warszawy zwlekają z podjęciem kroków w stronę ochrony tego miejsca i wsparcia starań o wykorzystanie jego ogromnego potencjału jako wzorcowej przestrzeni, gdzie aktywność artystyczna i dobrostan mieszkańców stolicy łączą się w idealnej symbiozie, tworząc #najlepsze miejsce.
MUZYKA
Javva / Izzy and the Black Trees / Only Mess
niedziela, 23.03.2025, godz. 19.00
KUP BILET
Razem z Svmerki zapraszamy na warszawski koncert mocnej alternatywnej trójki.
Javva (Wawer)
Pięciu przyjaciół i doświadczonych muzyków z niemałym dorobkiem artystycznym i scenicznym. Piotr Bukowski (gitara), Łukasz Jędrzejczak (wokal, elektronika), Bartek Kapsa (perkusja), Macio Moretti (perkusja, gitara basowa) i Mikita Arlou (bas, wokal) to muzycy, którzy od lat istnieją i prężnie działają na polskiej scenie muzycznej, współtworząc na przestrzeni ostatnich 30 lat takie formacje jak m.in. Mitch & Mitch, Starzy Singers, Something Like Elvis, Contemporary Noise Quintet, ||ALA|MEDA||, T’ien Lai, Xenony, Hokei, czy Opla.
Luminarze polskiej sceny niezależnej wracają z nowym materiałem, który zawiera w sobie to, co najlepsze, gdy mowa o rytmicznej i tanecznej muzyce gitarowej z mocnymi i wyrazistymi wokalami, okraszonej bogatą paletą brzmień sampli i syntezatorów.
Izzy and the Black Trees (Poznań)
Połączenie brudnych punkowych gitar, napędzającej sekcji rytmicznej i charyzmatycznego głosu wokalistki. W brzmieniu zespołu zauważalna jest surowa elektryzująca energia na miarę the Pixies, PJ Harvey, Sonic Youth czy Patti Smith. Jeśli szukacie wybuchowej mieszanki surowego rock’n’rolla, post-punku i noise rocka to trafiliście pod właściwy adres.
“Niezależnie od tego, gdzie się pojawią, to z całych sił zachęcam, polecam, nalegam, by ich zobaczyć. Rock’n’roll żyje, również w Polsce, a jego imię to Izzy and The Black Trees. łuk” Łukasz Kamiński, Gazeta Wyborcza, Next Fest 2023
Izabela Izzy Rekowska – wokal, teksty
Mariusz Dojs – gitara, wokal
Mateusz Pawlukiewicz – perkusja
Łukasz Mazdah Mazurowski – gitara basowa
Only Mess (Lublin)
Ich muzykę można by określić jako wypadkową post-hardcore’a i muzyki alternatywnej ze wskazaniem na brzmienia kojarzące się m.in. z Dischord records czy Amphetamine Reptile. W maju 2023 roku zespół wydał swój debiutancki materiał „6 Handmade Songs Recorded Some Time Ago”, który ukazał się nakładem wytwórni Antena Krzyku. Only Mess ma za sobą kilka, dobrze przyjętych przez publiczność koncertów.
MUZYKA
10. URODZINY POINTLESS GEOMETRY
sobota, 29.03.2025, godz. 20.00
KUP BILET
Zapraszamy do wspólnego świętowania 10. urodzin jednego z najciekawszych polskich labeli muzycznych.
Wystąpią:
Dawno Temu & Hyper Matter (AV)
Miłosz Kędra – premiera albumu „their internal diapasons”
Gary Gwadera & Copy Corpo (AV)
SSRI
W programie również projekcje prac video z katalogu wydawnictwa.
Dawno Temu (Agnieszka Bykowska) – artystka dźwiękowa i producentka wykonująca eksperymentalną muzykę dronową opartą na minimalistycznych, surowych partiach syntezatorów. W kwietniu 2024 roku ukazał się jej drugi album „SACRALIA” (Pointless Geometry), który zyskał uznanie zarówno polskiej jak i zagranicznej krytyki muzycznej i prasy (m.in. Polifonia, BBC6, The Wire).
Hyper_Matter (Joanna Dyba) – postdyscyplinarna artystka i projektantka multimedialna zainteresowana zagadnieniami postrzegania przestrzeni, obiektów i znaczeń. Eksploruje tematykę systemów, infrastruktur i hybrydycznej materialności, a w praktyce wizualnej ściśle sprzężonej z dźwiękiem skupia się na narracji wynikającej ze złożonych geometrycznych przekształceń, względności skali i teksturalnej różnorodności.
Jako duet audiowizualny, artystki zadebiutowały podczas festiwalu Signals2Noise w Berlinie (2024). Łącząc swoje języki ekspresji, wspólnie tworzą immersyjne, quasi liturgiczne, pełne skupienia doświadczenie, oparte na minimalizmie i wielopoziomowej syntezie.
Miłosz Kędra eksploruje brzmienia syntetyczne, elektroakustyczne oraz autorskie instrumenty akustyczne, poszukując różnych barw, strojów i faktur. Głównym polem jego twórczości są organy piszczałkowe. Poprzez minimalistyczne motywy, przeniósł brzmienia tego instrumentu poza przestrzeń kościelną, syntetycznie przetwarzając jego dźwięki. Studiuje na kierunku Nowa Muzyka Mediów na Akademii Muzycznej w Poznaniu, a niedawno ukończył licencjat z Kompozycji Elektroakustycznej, w ramach którego zbudował własne organy piszczałkowe ze znalezionych piszczałek skazanych na złomowanie.
Gary Gwadera to solowy projekt Piotra Gwadery, mistrza perkusji z Łodzi, pochodzącego z Kielc. Gwadera posiada unikalną umiejętność nadawania muzyce wyjątkowego i zaskakującego charakteru. Jest znany z udziału w projektach rockowych, punkowych, eksperymentalnych, jazzowych i swobodnej improwizacji. Od kilku lat jest również czołowym perkusistą polskiej tradycyjnej muzyki wiejskiej, gdzie słynie z biegłości w rytmach trójkowych na dżazie. Pasjonuje się starymi bębnami i talerzami oraz nagraniami na taśmach VHS i innych nośnikach magnetycznych. Zdobył drugą nagrodę w Konkursie Muzyki Folkowej Polskiego Radia – Nowa Tradycja 2024 za „magnetyczną osobowość, muzyczną wyobraźnię i unikalne połączenie wpływów awangardowych i tradycyjnych”, a także Złote Gęśle dla najlepszego instrumentalisty za „wirtuozowskie podejście do rytmów mazurkowych na nietypowych (perkusyjnych) instrumentach”.
Copy Corpo (Darek Pietraszewski) – VJ, Tape Jockey, organizator koncertów, promotor muzyki niezależnej i kultury kasetowej. Współprowadzi audiowizualny label kasetowy Pointless Geometry oraz łódzką klubokawiarnię Ignorantka. Współzałożyciel pierwszego w Polsce radia społecznościowego Radio Kapitał. Jako VJ Copy Corpo tworzy wizualizacje oparte na sprzężeniach zwrotnych analogowych mikserów video oraz materiałach pochodzących z kaset VHS. W swoich improwizowanych setach korzysta z estetyki analogowego glitchu i psychodelii opartych na strukturach kolorystycznych.
SSRI (z ang. selective serotonin reuptake inhibitor)
Duet zgiersko-ksawerowski: Igor Gadomski i Sandra Mikołajczyk. To co robią, nie jest do końca łatwe do określenia ani przewidzenia, ale przy każdorazowym spotkaniu, można liczyć na to, co typowe dla dubu. Najczęściej określani gatunkiem reggae z łodzi podwodnej, najpewniej za sprawą wpływu łódzkiego industrialu i ciężkiej ręki do reverbu. Inspiruje ich miasto i jego zniekształcone pojęcie o tropikalnej naturze. Rezydenci radia Kapitał, prowadzą audycję inspirowaną kondycjami psychicznymi i okolicznościami ich powstawania (jak np życie). 29 kwietnia 2024 nakładem Pointless Geometry ukazał się ich debiutancki album.
Do zobaczenia w marcu!
