Pomyślały: co gdyby teatr był intrygujący i mocny, a miejskie biblioteki przypominały klubowe księgarnie? I tak zrobiły.

W cyklu „Wałbrzych Jest Kobietą" prezentujemy dwanaście odważnych, pełnych pasji, energii i sił wałbrzyszanek, które mogą być inspiracją dla innych kobiet i dziewczyn w Polsce. Dziś dwie reprezentantki świata kultury.
Rok Kobiet w Wałbrzychu. Jak zrobić miód z niczego

Scenografia to biurko i cztery kawy, 7.30 rano. W roli głównej: Danuta Marosz, dyrektorka Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu.

Dalej scenograf miałby już trudniej. Bo potrafi być w kilku miejscach jednocześnie: spotyka się, rozmawia, ustala wiele spraw technicznych, artystycznych i organizacyjnych. Jest z wizytą studyjną tam, gdzie szykują właśnie nowe miejsca spektakli: w kościele parafii ewangelicko-augsburskiej, na dworcu Szczawienko, w kinie w Sokołowsku, w stolarni.

Dziś jedzie z premierą do Wrocławia, za chwilę na festiwal do Zabrza i Łodzi. Mamy wrzesień, więc dopina sprawy edukacyjne, a do urzędu marszałkowskiego szykuje plany na przyszły rok. Gdy jedni mówią, że nie da się ukręcić bata „z niczego", jej maksyma to: „Ze wszystkiego można zrobić miód, pod warunkiem że jest się pszczołą". Częstuje przy tym miodem z pasieki na dachu teatru.

Skromna, empatyczna, z niespożytymi zapasami energii. Współpracownicy pytają, gdzie ma te ładowarki? Jej zasługi dla teatru trudno tu wyliczyć: ze spektaklami jeżdżą po całym świecie, zdobywają nagrody w kraju i za granicą. Więc zacznijmy od tego, że gdy trzeba, Danuta Marosz broni kultury jak lwica. Wałbrzyski Teatr Dramatyczny przejmuje w momencie jego śmierci technicznej. Jest rok 2002, w Wałbrzychu zamykają kopalnie, co trzeci mieszkaniec jest bez pracy i myśli raczej o własnym przetrwaniu. O przetrwanie walczy też samo miasto, mające wówczas tylko 2 proc. ludzi z wyższym wykształceniem - młodzież wyjeżdża i nie wraca.