Jedni jasności, ów ciemności szuka

Boję się zostać wieszczem - asekurował się niegdyś Konstanty Ildefons, poeta. A bał się głównie tego, jak w przyszłości tzw. badacze mogą przenicować jego życie osobiste. I choć był to człek łebski, to pomyślał, żeby bardziej bać się nie tego, co potomni uczynią z jego życiem, tylko tego, co z jego twórczością zrobią. Wspomniany powyżej wieszcz - Adam Mickiewicz - nie dosyć, że maltretowany na rozmaite sposoby na wszystkich poziomach szkolnej edukacji, ma też (nie)szczęście wyjątkowo często gościć na polskich scenach. Uwaga artystów sceny koncentruje się głównie na Dziadach, nazywanych - i dotyczy to zwłaszcza Części III - narodowym arcydramatem

Znów te „Dziady”!

Zaiste, myśli pani kurator są głębokie i nieodgadnione. Ale też nie do końca jest jasne, czy to tylko ta Kleczewska tak miesza Polakom (zwłaszcza młodym) w głowie, czy może Mickiewicz trochę tu współwinny. Wszak sam mówił, że z matki obcej. Ten wątek powinna zbadać Młodzież Wszechpolska. To wszystko nie jest jasne. Tak czy inaczej, pani kurator odradza szkołom organizowanie wyjść uczniów na ten spektakl